Hayal Kutusu

ESKİ EV     Göğe doğru yükselen, pırıl pırıl boyalı yeni yapılmış apartmanların arasında sıkışıp kalmış, bakımsız eski bir evdi. Dökülmüş boyası, kırık kiremitleri, yağmurdan çürümüş tahta panjurlarına rağmen, küçük bahçesinin içinde sevimli bir görüntüsü vardı. Hoş; bahçe de en az ev kadar bakımsızdı ama yine de evin hemen önündeki birkaç meyve ağacının dalları bahçeyi biraz olsun süslüyordu. İçi de dışı kadar eski olan küçük ev, etrafındaki yeni yapılmış apartmanlara baktıkça kendisinden utanıyordu. Artık birilerinin gelip içinde oturacağından ümidini kestiği için, bir an önce yıkılıp yerine şık bir apartman yapılması için dua ediyordu. Belki bu şekilde ona tepeden bakan apartmanların küçümseyici tavrından da kurtulabilirdi. Geçmişte kalan günlerini düşünürken aslında eski ve küçük olmaktan çok, terk edilmiş olduğuna üzüldüğünü fark etti. “Bu halimle kimsenin evi  olamam” diye geçirdi içinden. En iyisi yıkılıp yerine bir apartman yapılmasıydı. Kederle “ne olacaksa olsu