Hayal Kutusu : YARAMAZ NOTALAR

                             YARAMAZ    NOTALAR

      

      Kocaman bir konser salonunun büyülü atmosferinde,sahnede ki orkestranın seslendirdiği eserle binlerce nota oradan oraya uçuşuyordu.Orkestra sanatçıları tarafından dikkatle okunan notalar çalınan enstrümanlar sayesinde muhteşem bir müziğe dönüşerek izleyicilere ulaşıyordu.Konser bittiğinde orkestra verdiği başarılı konserden,izleyiciler dinledikleri bu güzel müzikten dolayı çok mutluydular.       

Gelin görün ki notalar onlar gibi mutlu değildi.Birbirlerine çok yorulduklarını söyleyerek kendilerini o siyah beyaz inciler gibi dizildikleri nota çizgilerinden aşağıya atmışlar ve kendi aralarında konuşmaya başlamışlardı.Hepsi birbirinden çok farklıydı.Kimi fazla kendini beğenmiş,kimi şakacı,kimi mızmızdı. LA notası hariç hepsininde yapmak istediği tek şey bir an önce çekip gitmek ve kendine başka bir hayat kurmaktı.Artık birarada olmak,bir düzen içinde nota çizgilerinin üzerine dizilip müzik yapmak istemiyorlardı.

    Arkadaşlarının bu durumuna çok üzülen LA, ne yapacağını bilemiyordu.

       

           DO, Doktor olmaya karar vermişti.Bunu duyan diğerleri de aceleyle kendilerine birer meslek buldular. RE bir Film yıldızı,Mİ Öğretmen,FA İtfaiyeci,SOL herhangi bir dalda Profesör olacaktı.Haylaz Sİ, meslek konusunda da kararsızdı ama Sporcu olmak güzel olabilir diye düşündü.

 Bütün bu konuşmaları sessizce dinleyen LA,sesini olanca gücüyle yükselterek arkadaşlarını susturdu ve “canım arkadaşlarım,sizlere inanamıyorum; sözünü ettiğiniz meslekler çok güzel ama bir eğitim almadan,çalışmadan bu mesleklere sahip olamazsınız ayrıca bizim bir işimiz var bizler notayız müzik yapmalıyız” dedi.

     

      LA’nın bu çıkışıyla bir anlığına susan notalar tekrar hep bir ağızdan itişip kakışarak konuşmaya başladılar.İçlerinden biri “bize karışma lütfen”dedi.Bir diğeri “sende kendine bir meslek bulsan ve yeni bir hayat kursan iyi olur,biz artık yokuz”diyerek kararlılığını belirtti.Sergiledikleri tavır çok sertti.Kalbi iyice kırılan LA çaresiz sustu ve onları izlemeye koyuldu.Dünyada ki her tür müziği var eden güzelim notalar yaramaz çocuklar gibi didişiyor,hiç çekinmeden birbirlerini incitiyorlardı.

     

Sonunda DO “ehh yeter artık ben gidiyorum”diyerek hızla uzaklaştı, veda dahi etmemişti.Diğerleri de bir bir onu izlediler.       

     LA yapayalnız kalmıştı.Öylesine üzgündü ki bir Besteci'nin hiçbir şey yapamadan şaşkınlık içinde boş nota çizgilerine baktığını neden sonra farketti.  

     Hızla Bestecinin yanına gitti.Bütün olan biteni anlattı.Besteci çok üzülmüştü.Notalar yoksa müzikte yok demekti.İşin en tuhaf yanı notalar birbirlerine farklı oldukları için katlanamamışlardı.”Oysa” dedi Besteci,”oysa onlar birbirlerinden farklı olmasa müzik olmazdı ki”…

     Öyle ya dünyada ki pek çok güzellik de farklılıklardan oluşmuyor muydu? Farklı renklerden oluşan harika bir gökkuşağı,farklı tatlardan oluşan lezzetli bir yemek gibi.

     “Ahh yaramaz notalar ahh” dedi Besteci,”çekip giderek tüm dünyayı müziksiz bıraktıklarını biliyorlar mı acaba?Şimdi bebeğini uyutan bir anne ninnisiz,düğün dernek kuran bir çift şarkısız kaldı”.      

     Notaların düşüncesizce hareket etmeleri sonucu ortaya çıkan durum gerçekten üzücüydü. Besteci kendi kendine bundan sonra ne olacağını düşünürken LA birden hareketlendi,bu böyle olamazdı;gidip arkadaşlarını arayacak onların Besteci ile konuşmalarını sağlayacaktı belki büyük sözü dinlerlerdi.  

    

       

      Tam aramaya nereden başlayacağını düşünürken arkasında birinin olduğunu farketti.Dönüp baktığında şaşkınlıktan ne yapacağını bilemedi,sevgili arkadaşı DO geri dönmüştü;sevinçle sarıldı artık yalnız değildi.Tam ona “Haydi gidip diğer arkadaşlarımızı arayalım”diyecekti ki hepsi bir yerlerden çıkıp sessizce LA’ya sarıldılar,yüzlerinden çok pişman oldukları ehh bi o kadar da utandıkları belliydi.

        LA arkadaşlarını mahcup etmek istemediği için neden döndüklerini sormadı önemli olan artık birlikte olmalarıydı,sadece  “İyi ki döndünüz”diyebildi. Sİ mırıldanır gibi  “ben hiç gitmedim ki,şuralardan bir yerlerden hep seni izledim,Besteci ile yaptığın konuşmaları dinledim ve çok utandım “ dedi.Diğerleri gülüşmeye başladı çünkü hepsi aynı şeyi yapmıştı.   

       Artık biliyorlardı;birbirleri olmadan hiçbir anlamları yoktu ve notalar farklı olanların bir araya gelmesiyle ortaya çıkan güzelliklerin en iyi örneğiydi. Türü ne olursa olsun onlar hep müzik için bir arada olmalıydılar. Bu nedenle geri dönmüşlerdi.                                                                          

  

        Bir daha hiç ayrılmamak üzere sıkıca elele tutuşup kararlı bir şekilde Besteci’ye koştular. Artık, notaları görünce çok mutlu olan Besteci’nin kalemiyle yer alacakları nota çizgilerinin üzerinde keyifle dans etmeye hazırdılar.