Hayal Kutusu: TEKNECİK

TEKNECİK

 Rüzgarın uğultusu ile dalgaların sesi birbirine karışmış,yağmur bulutlarıyla kararan gökyüzüne uygun bir şarkı söyler gibiydiler.Uzun süredir sahile çekilip bırakılmış yaşlı ve yorgun balıkçı teknesi bu şarkıdan hiç hoşlanmamıştı.Yağmur yağmasını istemiyordu çünkü yağan her yağmur zaten eskimiş olan gövdesine zarar veriyor tahtalarının daha da çürümesine neden oluyordu.Aslında sert esen rüzgar da getirdiği kumlarla rahatsız etmiyor değildi ama kumlarla beraber getirdiği o çok özlediği mis gibi deniz kokusu her şeyi unutturuyordu.

Bu sahile çekileli ne kadar olmuştu anımsamıyordu,zaten asıl sorunda ne kadar zamandır burada olduğu değil daha ne kadar burada kalacağıydı.                     
Bir zamanlar o sahil kasabasının en güzel en bakımlı balıkçı teknesiydi. Motoru tıkır tıkır işler bembeyaz boyası pırıl pırıl parlardı.Sahibi olan balıkçı ile yıllarca denizin zenginliğinden gani gani yararlanmışlardı.Balıkçı evini geçindirmiş,üç çocuğunu büyütmüş,teknesine de gözü gibi bakmıştı. Yaşlanıp balıkçılığı bıraktığında kader arkadaşı teknesini satmaya kıyamamış,gün olur değerlendiririm düşüncesiyle kıyıya çekmişti.Teknecik yaşlı balıkçının onu orada unutmayacağını biliyor ve umutla gelip alınacağı günü bekliyordu.Evet artık o da yaşlanmıştı ve yorgundu ama mutlaka yapabileceği bir şeyler olmalıydı.Yaşlılık bir kenara çekilip unutulmak değildir diye düşündü.Umutsuzluk  yaşlılıktan daha zor bir şeydi.Günlerini umutla bekleyerek ve gelecek güzel günleri hayal ederek geçirmeye karar verdi.Haklıydı..Onarım için gerekli parayı biriktiren balıkçı ve oğulları baharda gelip onu oradan aldılar.      

Teknecik römorka yüklenirken gösterilen özenden mutlu,nereye gideceğini bilmediği içinde heyecanlıydı.  Tabi en güzeli de unutulmadığını anlamak ve çok özlediği yaşlı balıkçıyı görmekti.Yola çıkıp sahilden uzaklaştığında biraz korktu,çünkü çok sevdiği  denizden uzak kalmak istemiyordu.İçinden geçirdiği acabalara daha fazlası eklenmeden kasabanın hemen çıkışında ki tekne yapımı ve onarımı yapılan küçük bir tersaneye geldiler.Şöyle bir etrafa bakınınca burasının onun yapıldığı yer olduğunu anımsadı. Biraz değişmişti ama bahçede ki rengarenk çiçekler dikilmiş kocaman saksılar,köpek kulübesi hatta kulübenin önünde ki mama tasları aynı yerde duruyordu.Kapının önünde oturan adamı da tanıdı,onu yapan ustaydı. O da yaşlanmıştı ama çiçekleri ve hayvanları çok seven,işini özenle yapan bu adam, şimdi de tecrübeleriyle çocuklarına destek veriyordu.

Teknecik artık tüm acabalarını ve kaygılarını unutmuştu. Belli ki burada onun için düşünülen güzel şeyler vardı. Epey bir süre tersanede kaldı.Yapılan onarımın her adımında mutlu sona biraz daha yaklaştığını hissediyordu. Motoru ve eskiyen tüm parçaları yenilenmiş,güvertesine koltuklar yerleştirilmiş,pırıl pırıl boyanıp tentesi de takılınca harika bir gezinti teknesi olup çıkıvermişti.    

Gelen geçenin hayranlık dolu bakışları heyecanını arttıyor bir an önce denizle buluşmak için can atıyordu.
Bütün her şey bittiğinde, tersaneye getirilirken gösterilen aynı özenle tekrar römorka yüklendi ancak bu kez gideceği yer sahil kasabasının çay bahçeleri ve gezinti yollarıyla süslü pek çok teknenin demirli olduğu iskelesiydi. Kızakla kaydırılarak denize indirilirken tüm aile,eş dost ve meraklı kasaba halkı oradaydı.Herkesin iyi dilekleriyle birlikte suyla buluştuğunda mutluluktan uçmak üzereydi.

Denizin tuzlu sularını ne kadar çok özlemişti. Konuklar bir bir iskeleden tekneye bindi.Teknecik konuklarını gezdirmeye hazırdı.Kaptanı artık yaşlı balıkçının büyük oğluydu ve kaptan teknenin en güzel yerine babasını oturtup yola çıkmak üzere motorları çalıştırdı.Tekne yavaş yavaş iskeleden ayrılırken sahilde kalanlar onları el sallayarak uğurladılar. 

Tentesinde asılı balonlar ve kurdelalar uçuşarak yol alırken çay ve kahvelerini yudumlayan konukların sohbetleri rüzgara karışıyor,bizim tekneciğin güvertesinde tam bir şenlik yaşanıyordu. Masmavi rengiyle,sonsuz bereketiyle insanlara huzur veren deniz,umudunu asla yitirmeden güzel günleri bekleyen tekneciği de bir zamanlar olduğu gibi sularıyla kucaklamış,onun hala işe yaradığını göstermesine olanak sağlamıştı. Teknecik,mavi sularda kayarcasına yol alırken motorundan çıkan seslerle bir türkü tutturdu,denizle birbirlerine bakıp gülüştüler çünkü bunun keyiften söylenen bir mutluluk türküsü olduğunu ikisinden başka hiç kimse bilmiyordu…